Sport verbroedert toch, ja toch...

Dat er hooligans waren in het voetballen weten we al heel lange tijd, dat is gewoon normaal en als van zelf sprekend. Maar dat het er bij het basketballen inmiddels niet meer voor onderdoet is voor mij nieuw. Helaas, maar het is niet anders gezien de stroom van berichten vanuit het basketballen in Griekenland en omliggende landen.

De drie punters vlogen je er om de oren, op Cyprus, een potje van de lokalen tegen het Turkse team. Nu weten we dat de gemoederen in het dagelijks leven op Cyprus er eentje is van ‘op het scherpst van de snede’ en er dus weinig voor nodig is om een vlammetje in de pan, in dit geval in het stadion, te laten slaan.

Vanavond naar de ball game en we nemen mee, stenen, stokken en laten de normaal daar aan wapperende vlaggen thuis en messen, de standaard uitrusting voor een rustige avond. De Cyprioten winnen in een wedstrijd waarin tijdens de wedstrijd er geen incidenten waren waarvoor je compleet uit je dak zou  moeten gaan.  Ongeveer 1000, zich fans noemend, hersenloze hooligans, achtervolgen de spelers tot zelfs in de kleedkamer en daarbij raakt een Turkse trainer gewond, hij breekt een vinger. De achtervolgende politie wordt vervolgens bekogeld met stenen en moet traangas gebruiken om de zaak tot de orde te roepen.

Het hele incident, met de gevoeligheden op het eiland, brengt ook de onderlinge verhoudingen tussen de Grieks Cyprioten en de Turks Cyprioten ernstig in gevaar en zal in de toekomst de onderhandelingen zeker beïnvloeden.

Bij het eerste incident vindt het zelfs op politiek niveau een weerslag, maar als ‘verzachtende omstandigheid’ kan worden aangevoerd dat het spelletje met politiek gevoelige basketlocaties werd verspeeld.

Maar dan het volgende, locatie Thessaloniki, na de pot PAOK en Olympiakos Iraklis, beide teams  lokale matadoren, rellen, oké, dat is dus niets nieuws meer inmiddels. 22 arrestaties is een gemiddeld aantal die zich de komende dagen, weken, maanden en straks, na herhaling, jaren kinnen vermaken met ene potje ballen op de binnenplaats, als luchting, van een keurig omheind speelveld waar ontsnappen aan een dunk onmogelijk is.

Na de rellen in de stad is een 18-jarige supporter van PAOK meegesleept naar het supportershome van Iraklis en daar mishandelt en opgesloten in een toilet. De andere dag is hij daar bevrijdt door de politie bij een inval in het supportershome. Hierbij zijn, we gaan vanavond basketballen kijken, ondermeer knuppels, geïmproviseerde wapenstokken en, ja echt waar, brandbommen gevonden.

Je gaat toch graag met je zoon naar de wedstrijd van heden avond, spanning, goed spel, sensationele acties, daar waar voor je gaat en dan ‘extra time’, klootzakkentijd...

2022, Quatar laat de bal rollen...

Jammer voor Nederland en België, net niet gehaald; wel hebben we Engeland met Beckham in de gelederen, verslagen, maar Rusland bood iets meer aan de Fifa, en natuurlijk een klein driftig generaaltje aan het hoofd van de achterban, toekomst in 2018 voor de jeugd, dat hadden wij niet, de beste fans van de wereld en de ‘groenste kampioenschappen’, dat waren onze speerpunten. Met Cruyff, Gullit, Hiddink, Pfaff en nog een stel coryfeeën in de gelederen moesten we het fietsend afleggen tegen de hogesnelhieds’roebel’trein van ondermeer Abramovich, Asjarvin en de grote Poetin, jammer over 16 of 20 jaar, 2026 of 2030, nogmaals een poging doen, het had zo leuk kunnen zijn.

Dan in 2022, waar hebben we het over, bestaat de wereld dan nog wel of leven we allemaal in staat van oorlog? Is de Euro inmiddels ontploft en tellen we weer in guldens, Lires en Drachmen en zeulen we koffers met ons mee om een brood te kopen, honderdduizend Zloty’s voor een halfje wit met sesam zaadjes, vijftigduizend Franc voor en liter melk of een stukje Brie van de (Gras)Mat.

Dan moet er worden gevoetbald, in Quatar, een land in ontwikkeling, toen bij de loting, op het gebied van voetballen, ballen in een onmetelijk grote zandbak. Er was een heuse ambassadeur, een de Boertje, één van de twee gebroeders, die het bid mede heeft getrokken en gewonnen, voor ondermeer Amerika en Australië.

Wellicht krijgen we in die hoek van de wereld tijdens, halverwege de eerste en tweede helft, een extra pauze, om met z’n allen, kleedjes uit de dug-out en knielen, richting Mekka. Want als de huidige tendens zich een beetje voortzet, dan zullen de meesten van ons inmiddels wel moslim zijn, of zijn geworden.

In 2026 of 2030, weinig kans, want dan is het al weer te vaak in dit deel van de wereld geweest en moet het nodig naar een ander continent, een onontwikkeld voetbalgebied.

Wellicht wordt het voetbal dan nog uitsluitend virtueel gespeeld, thuis op de mega wand voor beelden. Geen gezeur meer over buitenspel of wel of geen goallllllllll, even terugdraaien en de beelden bekijken hoeft niet, direct uitsluitsel en geen discussie nodig.

Meneer Blatter is, met vele van zijn Fifa-vriendjes, dan al heel lang gaan hemelen. Een ‘land’ waar het voetbal nooit echt is ontplooid, dus een schone taak voor hem. Legendarisch trainers, scheidrechters, bondsbobo’s en spelers genoeg om een ongekend toernooi te organiseren. Het is alleen jammer voor hem, hij kan dan niet voor de almachtige spelen, de alleenheerser, want er is ééntje groter.

Zijn as zal zijn uitgestrooid over alle grote stadions van de wereld en heeft hij in Zürich, ter nagedachtenis, een voetbaltempel met zijn naam gekregen, gefinancierd met belastingvrij verkregen gelden der wereldkampioenschap organiserende landen.

Nederland, België en wie nog meer wil, doe je best, er is tijd genoeg en nieuwe keuzeheren zullen dan bepalen, succes, maar bezint eer gij begint...

Emotie of een maatschappelijk probleem..?

In het weekend, als belangstellende of als fotograaf, voetballen kijken, gezellig zou je zeggen. Maar tegenwoordig lopen de emoties regelmatig op tot over het kookpunt. Dan zijn er wel eens wat schermutselingen, die door een paar iets sterkere armen dan waar de rest over beschikt, eveneens supporters, in een paar tellen geregeld. Als belangstellende blijf je dan een beetje op afstand en probeer je aansluitende heethoofden daarvan te weerhouden.

Als fotograaf sta ik op de eerste rij, vooraan, net buiten het bereik van de klappen, om maar niets te missen, klik, klik,klik, maandagochtend rijp voor de achterpagina van de krant, op groot formaat, en de diverse, want die zij tegenwoordig nog sneller op de hoogte dan het geluid en de memory cards, de diverse blogs en websites. De Twitteraar twittert het nieuws als een streep in de kruising naar vrienden en voor je het weet weet heel het dorp en de omgeving de stand, 1-1 en nog een penalty te gaan.

Maar dat blijft bij hoog oplopende emoties, mogelijk frustraties van de hele week hard werken - Grieken en hard.? – en dan je cluppie ten onder zien gaan tegen een eiland op een uur varen. Dat schiet dan in de testosteronspiegel en slaan de stoppen door, hekken worden getest, vuurwerk zeilt van tribune naar scheidsrechter of de flesjes water suizen langs de oren van de fotograaf.

Griekse taferelen, Grieks temperament, maar het vreemde, of het geluk, alles blijft achter de hekken en de spelers staan dan wel neus aan neus, maar laten verder langzaam de stoom uit de oren lopen en alles eindigt, met 1-0, 0-1 of 1-1 en we zien elkaar over een paar weken, op jullie eiland, kálo taxidi...

Als vergelijk gaan we naar de geciviliseerde wereld in Nederland, want dat Griekenland is inmiddels gedegradeerd tot een ontwikkelingsland wat nog mag blijven bestaan als lid van de EU doordat er wat euro in worden gepompt. Dus mondje dicht en oordelen over iets binnen of buiten de lijnen van een stuk kunstgras met een paar witte lijnen om de zaak te organiseren, past niet bij jullie. Maar jammer, ik ben van oorsprong uit het land waar de witte lijnen aan de kleigrond zijn  toevertrouwd om in het weekend te fungeren als ondergrond, als domein van de sportenden. Sportiviteit kent geen doodschop en zo gaan we maandagochtend weer gewoon, gezond, her en der een blauwe plek is all in the game, aan het werk.

Dan meldt een correspondent van een krant, uit een hoek van Nederland waar het ABN, algemeen beschaafd of beschamend Nederlands, met minimaal een hete aardappel wordt uitgesproken. Een bericht dat de veters uit je voetbalschoenen laat springen, een bericht te gek voor woorden, te gek voor wat de toekomst moet gaan brengen.

Blaricum, een dorp van de high society, tegen een team uit Veenedaal, ook niet direct een dorp waarbij de gedachten uitgaan naar ‘low class’ inwoners. BVV’31 tegen Unitas’48, gezien de aanhangende data, twee belegen clubs zou je kunnen concluderen en dus ‘style’ en sportiviteit in ruime mate aanwezig.

Maar dan, met 1-1 op het scorebord, geeft de man in het zwart een strafschop aan de theeverstrekkende club. En dat valt verkeerd bij de bezoekende ’48-ers en daarbij gaat een speler compleet door het lint. Koppen mag, verdedigend, storend op het middenveld, aanvallend om een spits in stelling te brengen of zelfs met een scorende intentie. Maar om een man in het zwart, met een goede of niet goede beslissing, welke bril draag je op het moment, buiten de lijnen te koppen gaat wel iets te ver. Staken die hap, bijkomen achter de deur van de kleedkamer, accepteren van het verlies, als die penalty nog genomen kan of zal worden genomen, jammer 2-1. Volgende week meer succes en veel plezier.

Maar de gasten zijn en blijven het niet helemaal eens met de beslissing en gaan over tot andere middelen, de massale. Knokken in de kleedkamer, waarbij  ’48-ers zelfs gebruik hebben gemaakt van stokken, ongetwijfeld de cornerpalen, met de vlag omhoog, penalty of buitenspel, zeker weten voor minimaal de rest van hun leven. De inmiddels gealarmeerde politie heeft één speler, voorzien van rood en handboeien, afgevoerd naar het bureau. Maar dit is niet die kopsterke, de uitdeler aan de man in het zwart.

Voer voor Mb’s, voor de camera, maar als sport gaat het inmiddels, evenals de economische situatie, bergafwaarts, crisis in de portemonnee is crisis tussen de oren.

Wanneer komt het ‘gezonde en sportieve verstand’ weer eens boven drijven of zijn en blijven het zogenaamde sportieve idioten..?

Met voorbedachte rade...

Gokken op uitslagen, het maakt niet uit op wat voor ‘sport’. De Griek gokt op alles wat los en vast zit, over de uitslagen van voetbal, basketbal, volleybal of zijn broer een tweeling krijgt, althans zijn vrouw, waarbij het niet eens is uitgesloten dat hij zal gokken op het wereldwonder, zijn broer met twee in één.

Als ze in de taverna zitten en er komt iets voorbij waar ook maar enige competitie aan zit of kan zitten, gokken op. Wie heeft het eerst zijn ouzo op, wie wint met kaarten terwijl de goklustige niet eens deelneemt aan het spel, als toeschouwer met zijn buurman kan gokken op, nu komt er een aas of een boer. Jammer, het werd een vrouw en als die in het spel zijn wordt het gokken ‘dangerous’, gokken op de verovering, langere termijn, gokken op een ‘one night stand’ is gokken op klappen thuis, de korte termijn. Maar gegokt moet en zal er worden.

De Lotto en het voetballen, daar vind je de grote bedragen en daarmee ook het volgende bericht en het direct daarop volgende bericht.

Griekse overheid verdenkt clubs van omkoping...

De UEFA heeft onlangs een onderzoek ingesteld naar omkopingen in de hoogte divisie, op dit moment om vier clubs, en een aantal lagere divisies uit het Griekse voetbal, met als conclusie dat er een vijftien tal wedstrijden als verdacht zijn betiteld. Onder deze vijftien is ook een wedstrijd uit de nationale bekerstrijd. In 2004, 2006 en 2009  was er ook al sprake van mogelijke omkoping in de diverse competities en het onderzoek naar dit schandaal is nog volop aan de gang.

Naar aanleiding van bovenstaand bericht is er een reactie verschenen van Alexis Kougias, beroemd advocaat in crimineel recht en zelf  eigenaar van een tweede klasse team, FC Panahaiki Patras. Hij betiteld ‘de tweede klasse als de meest corrupte competitie ter wereld’. Deze ‘competitie is echt rot, tot op het bot’, want als je de lijst ziet zijn er op z’n minst acht Griekse tweede klassers betrokken bij verdachte potjes voetballen. Uit UEFA dossiers zou blijken dat het inmiddels gaat om zo’n tweeënveertig wedstrijden in deze tweede klasse over de afgelopen twee seizoenen. Deze clubs zijn eigendom van criminele organisaties die wedstrijden regelen en daarmee enorme gokwinsten opstrijken, tientallen miljoenen euro’s. Naast het regelen van ‘voetballen met voorbedachte uitslagen’ worden er ook vele andere wetten overtreden, ondermeer het witwassen van gelden en belasting ontduiking.

Hoever deze zelfde goksyndicaten betrokken zijn bij andere sporten of sportevenementen en daar de zaak ‘naar hun hand zetten’ is ‘gokken met een reële kans op winst’. Dus voor hun niet interessant, want daar valt weinig te verdienen.

De rapporten en bijbehorende dossiers liggen inmiddels bij de Griekse overheid en zullen worden behandeld, wanneer? Gokje wagen, 2012, 2013, ja, dat lijkt me een aardig geluksgetal, want het zal voor 3000 wel zijn gedaan, dus de 13 staat me wel aan.

Hoever ontspoort het nog..?

Vriendschappelijk een potje voetballen, met een beetje geluk heb je dan en scheidsrechter weten te ritselen om te voorkomen dat spelers zelf moeten gaan beslissen of die eikel aan de andere kant nu wel of niet buitenspel stond. Of de bal de doellijn was gepasseerd, ja doelpunt, nee gewoon doorspelen. Hele wereldkampioenschappen worden en werden erdoor beslist.

Ergens in het hoge noorden, zo’n veld waar normaal op bootjes rondjes worden gedraaid en er een taal wordt  gesproken waar je als scheids van heden middag ook geen touw aan vast kunt knopen, als je toevallig niet uit dezelfde hoek stamt. 

Maar het potje op vriendschapsbasis werd bij één van de spelers, ten opzichte van de scheidsrechterlijke beslissingen, wat al te serieus genomen, waarbij hij door het lint ging na een genomen beslissing. Zal wel in zijn nadeel zijn geweest, want anders lach je alleen maar, want dat is bij vriendschappelijk of eigen ten alle tijde bij sport de doelstelling, plezier hebben, met z’n allen.

Maar ons opstandje, door de rode kaart heen zeg maar, loopt van het veld richting kleedkamer en komt ook weer terug. Gewapend en wel, met een mes en loopt naar de man met de fluit en ramt het mes in diens schouder. Zo die zit, één nul voor mij.

De sterke arm heeft de jongen, pas achttien jaar, aangehouden en opgesloten voor deze ‘sportieve’ daad.

Al met al viel het voor het slachtoffer allemaal, achteraf, gelukkig mee en waren de verwondingen licht te betitelen.

Maar het gaat eigenlijk niet om hoe zwaar of licht gewond iemand na zo’n actie is, het gaat om wat er zich allemaal tussen de oren zich afspeelt?

Het moet toch allemaal, niet gekker gaan worden, als nu zelfs al een vriendschappelijk potje sporten zo uit de hand moet lopen en eindigen, affluiten en opsluiten dit soort mensen, voor langere tijd.

Nog even en er is niemand meer die iets voor anderen wil doen, als je tegenwoordig iets vriendelijk vraagt om de maatschappij een beetje fatsoenlijk en ordentelijk te houden, bel 112, met spoed graag.

Waarheen, leidt de weg die wij moeten gaan..? 

Voetballen met bonen en...

Wederom Marpissa, zondagochtend in alle vroegte, een potje voetballen, wederom tegen een team van Santorini, anderen dan de vorige keer en dus geen scorende boneneter deze keer.

Een spannend potje met in de rust, ja, u raadt het al, bonen met uien en vandaag werd er iets extra’s gepresenteerd. Een delicatesse van de bovenste plank, zeg maar doellat, salagari in de olie met een vleugje knoflook en een snufje verse kruiden. En natuurlijk om de zaak makkelijk weg te laten glijden, de eigen gemaakte, echte lekkere straffe, tranen trekkende souma.

Het kan niet op daar, creativiteit en culinaire hoogstandjes op een tafeltje onder de bomen. Waarschijnlijk wel met grote dank verschuldigd aan ‘moeke’ in de keuken ergens bij een van de leden thuis, de meesteres in het bereiden van de enige echte ‘Marpissa Arena Vasolia met Salagari als Dessert’. Welke voetbalclub serveert dit in het openlucht clubhuis of langs de lijn, tussen twee doelpunten door. Elke speler verlangt, wat solliciteert, naar rood, vroegtijdig, om maar snel bij de bonen met te zijn, voordat de hooligans ook daar hebben toegeslagen en de hele voorraad keldermeester hebben gemaakt.

Ik heb ook al gesignaleerd, via de lens van het Canon, dat er door spelers pogingen tot omkoping zijn ondernomen, richting scheidsrechter voor zo’n vroegtijdige, rood richting bonen. Maar de man in het zwart houdt die rode graag voor zichzelf, zodat hij net even eerder kan eindigen dan de beide teams. Hij fluit altijd net af op het moment dat de aanval aan de verre kant, ten opzichte van de pot vasolia, druk aan de gang is en hij aan de kant staat het dichtste bij de pot. Sprintje, handjes van de beide aanvoerders kunnen ook worden geschud met in één hand een gevulde bak vasolía,. De souma komt later, na het schudden, samen met de salagari en een sneetje vers brood, kalí orexí..!

Ik ben wederom benieuwd naar over twee weken, de volgende thuiswedstrijd, wat brengt het menu dan weer, de souma is een zekerheidje, vasolia ongetwijfeld wegens succes geprolongeerd, salagari is afwachten of de snelheid van vermenigvuldigen in dit deel van het seizoen past en..?

Zal wel even bellen worden met de keukenprinses, wat schaft de Marpissiakospot..?

Het blijft lachen met die Woods...

Ben je, was je, de beste van de wereld, een man in super bonus, een master in het deponeren van een klein balletje in een klein gaatje.

Multi-multi-miljonair, met een schoonheid van een vrouw en een schat van een kind en toch kon je die weelde niet dragen. Je ogen zaten potdicht voor zoveel ‘weelde’, dom gedrag vertoont zich, driften die je niet kon stoppen of wilde stoppen, schone vrouwen, van soms een niveau dat niet paste bij je, werden genomen, telkens weer. Die golfclub van je bleef de gaatjes maar zoeken, hole-in one, afrekenen en op naar de volgende.

Dan komt het moment daar, dat je de rekening echt wordt gepresenteerd, door de media, de altijd maar jagende fotografen op sensatie. Nu moet je niet gaan piepen over deze mannen, zij doen hun werk om jouw tijdens je hobby te scoren. Daar leven zij van en minder riant dan dat jij je kunt permitteren, ongelimiteerd in geld, maar niet in gedrag. De bank schermt je werkelijke tegoed wel af, maar je gedrag staat altijd in het zonnetje, als je speelt is het een gewenste aandacht, voor jou, de sport en je sponsors.

Je vrouw dreigt richting de uitgestrekte bossen te verdwijnen, richting land van haar herkomst, Zweden en om de zaak te redden komt er een actie van je, drama op televisie. Primetime voor Woods, een nieuwe sponsor dient zich spontaan aan, de leveranciers van tissues. Deze kun je wel gebruiken, want je andere sponsors haakten één voor één in snel tempo af na het uitlekken van je escapades. Schandelijk gedrag en daardoor schadelijk voor hun goede naam, hun imago.

Even een half uurtje snotteren en een vooraf aan het papier toevertrouwd prevelement over de spijt, de plannen om je te laten behandelen in een kliniek en je besluit om je voorlopig even terug te trekken uit de golfwereld. Totdat je weer geschikt bent om je terugkomst, mogelijk bij Ophra Winfrey , aan te kondigen. Deze aankondiging kwam sneller dan de therapeuten konden knijpen in het oversekste zieltje van onze Tiger. Op de Masters, op jacht naar een aanvulling van zijn garderobe, en nieuwe blazer, een groene, maar het liep allemaal niet zoals hij graag had gewild, vierde. Naar mijn idee nog niet zo slecht, maar als je altijd bent gewend geweest aan winnen, valt deze vierde stek een beetje rauw op je dak. Vervolgens kondig je aan om eerst nog wat meer te gaan trainen voordat je weer aan een potje hole-in one slaan gaat meedoen.

Of de tijd gaat heel snel of je doet het weer overhaast, onder de druk van de sponsoren mogelijk, het volgende toernooi. Daar begint of het indekken tegen een mogelijk ‘verlies’ of je hebt tijdens één van je vele escapades een ‘wiples’ gekregen, want direct bij het begin van het tweede rondje begin je te klagen over pijn in het nekkie. Een wiples of whipless, hangt af van welke nationaliteit er nu weer aan de club is blijven hangen of is het door less wippen..?

Dan de therapeut voor tussen de oren en de ballen maar per direct vervangen voor een therapeut voor de fysieke gesteldheid of toch door een therapeute, een beauty voor vierentwintig uur per dag of eentje voor een snelle wiplesbehandeling.

Tigertje, Tigertje, ‘golfbal’, leer je het nu nooit, want ik hoor ze in Zweden al brommen, let’s play, not on maar in court.